|
Prace nad prototypem nowego coupe Volkswagena rozpoczęto w 1987 roku. Do budowy zastosowano płytę podłogową z Passata B3 w tylnej części, przód był wspólny z Golfem i Jettą, dzięki temu wiele części mechanicznych było zamiennych z innymi Volkswagenami. Taśmy produkcyjne w latach 1988-1995 opuściło 97 521 pojazdów, z czego 73 055 przeznaczonych na rynek europejski. W rzeczywistości, Volkswagen produkował tylko 20% niezbędnych elementów, pozostałe 80% to wytwór firmy Karmann. Początkowo Corrado miało być trzecią wersją Scirocco, lecz ze względu na o wiele wyższą masę i cenę, Volkswagen zdecydował się na zmianę nazwy, która początkowo miała brzmieć Typhoon czyli Tajfun. Jednak nazwa ta była zarejestrowana jako znak towarowy dla samochodów ciężarowych General Motors, dlatego Volkswagen nie mógł jej już użyć. Nazwę Corrado zapożyczono od hiszpańskiego słowa Correr, co w języku Hiszpańskim oznacza biegać. Pomimo wysokiej wagi, przednionapędowe Corrado oferowało wyjątkowe właściwości jezdne, ustępowało jednak modelowi Scirocco. Ponadto, znalazło się na prestiżowej liście "25 samochodów, którymi musisz pojeździć przed śmiercią" ogłoszonej przez brytyjski magazyn "Car". Debiut Volkswagena Corrado odbył się w 1988 roku, początkowo posiadał dwa silniki o pojemności 1.8, jeden wolnossący z 16-zaworową głowicą i mocy 139 KM, oraz doładowany 8-zaworowy G60 o mocy 160 KM. Nazwa G60 wywodzi się od sprężarki mechanicznej typu G montowanej w tym modelu, jej przekrój przypomina literę "G". Oprócz tego 1.8 8V PF i PB odpowiednio 107 i 112 KM oraz 1.8 16V 129 KM produkowane wyłącznie na eksport. W sierpniu 1991 roku wprowadzono do produkcji dwie nowe wersje silnikowe. Pierwsza o pojemności 2.0 16V o mocy 136 KM a druga o pojemności 2.9 VR6 o mocy 190 KM. Wersja przeznaczona na rynek północnoamerykański miała pojemność 2.8 i moc 174 KM. Konstrukcja silnika VR6 była rewolucyjna w owym czasie, ze względu połączenie zalet silników widlastych oraz rzędowych i poprzez umiejscowienie cylindrów pod kątem 15° w pojedynczej głowicy. Pozwoliło to na zmieszczenie silnika 6-cylindrowego w miejsce 4-cylindrowego. W 1994 roku wprowadzono jednostkę 2.0 8V o mocy 115 KM. Wszystkie jednostki miały do wyboru 2 skrzynie; 5-biegową manualną i 4-biegową automatyczną. W USA Corrado zadebiutowało w 1990 roku, a wycofano je ze sprzedaży w 1994 roku. Wersja VR6 wyprodukowana w ilości 7 000 egzemplarzy nosiła nazwę Corrado SLC (Sport Luxury Coupe). Corrado na rynek USA różniło się kilkoma detalami takimi jak pomarańczowe kierunkowskazy przednie (przed faceliftingiem), brak miejsca na przednią tablice rejestracyjną, światła obrysowe w przednim zderzaku, inne lampy przednie i tylne, tylna blenda pod rejestrację przystosowana pod amerykańskie tablice, brak tylnego ucha holowniczego, trzecie światło stopu, dodatkowo w wersjach kanadyjskich występowały czasami zaślepki na halogeny. We wnętrzu różnice dotknęły deskę rozdzielczą, zegary, kierownicę oraz automatyczne pasy bezpieczeństwa. Corrado VR6 było godnym konkurentem dla aut sportowych wyższej klasy takich jak Porsche 944 czy 968. Można to zauważyć też w Wolfsburgu, gdzie główny inżynier Herbert Schuster sam nazywa go "volks-porsche". Ciekawostką w każdym modelu jest spojler wysuwany automatycznie przy prędkości 120 km/h w wersjach europejskich i przy 80 km/h w wersjach na rynek USA i Szwajcarię, a chowany poniżej 20 km/h, można także sterować nim ręcznie. Spojler ten przy prędkości 160 km/h, dociska tylną oś nawet do 60 kg. Podobne rozwiązanie zastosowano w Porsche 911 (964). Z wyposażenia podstawowego można między innymi wyróżnić ABS, elektryczne sterowanie lusterek, komputer pokładowy (wskazujący m.in. chwilowe spalanie, temperaturę oleju, temperaturę na zewnątrz, ciśnienie w kolektorze ssącym, wskaźnik obrotów w formacie cyfrowym, w sumie 18 różnych funkcji), halogeny i alufelgi. W opcji natomiast dostępne były m.in. skórzana tapicerka (w kolorze czarnym, szarym lub kremowym), klimatyzacja, tempomat, dodatkowe wskaźniki ciśnienia oleju i ładowania, 2 poduszki powietrzne, szyberdach, spryskiwacze reflektorów. Niektóre modele wyposażone były w kubełkowe, elektrycznie regulowane fotele Recaro w trzech możliwych wersjach: pełna skóra - 1 846 sztuk, pół-skóra - 1 734 sztuki i zwykły materiał - 676 sztuk. Pod koniec 1991 roku wraz z wprowadzeniem silników 2.0 i VR6, Corrado z tymi jednostkami przeszło drobny facelifting nadwozia. Zmianom uległy błotniki przednie, maska, grill, reflektory, pas przedni, listwy boczne oraz zderzaki wraz z kierunkowskazami i halogenami. Dodatkowo zbiornik paliwa został powiększony z 55 L do 70 L, bagażnik pomniejszony z 300 L do 235 L (po złożeniu oparcia kanapy - 810 L), weszły nowe wersje kolorystyczne tapicerki. W 1992 roku we wnętrzu zmianie uległa deska rozdzielcza wraz z zegarami i boczki drzwi. Wersje z silnikiem VR6 miały w standardzie dzieloną tylna kanapę, 3-ramienną kierownicę i EDS. Edycje specjalne: Storm - W Europie produkcja zakończyła się limitowaną edycją "Storm" dostępną tylko w Wielkiej Brytanii. Dwa dyskretne znaczki, grill w kolorze nadwozia, 15-calowe felgi BBS "Solitude" i standardowo montowane elementy dotychczas dostępne za dopłatą odróżniały model "Storm" od bazowego VR6. Wyprodukowano tylko 500 sztuk: 250 w kolorze LC6U Classic Green ze skórzanym wnętrzem w kolorze kremowym i 250 w kolorze LC5L Mystic Blue (dostępnym tylko w wersji "Storm") ze skórzanym wnętrzem w kolorze czarnym. Campaign - Pierwsze 6 sztuk VR6 na rynek Wielkiej Brytanii. Wyróżniały się skórzanym wnętrzem Recaro w kolorze czerwonym z fioletowymi wstawkami. Wersja "Campaign" wyszła tylko w jednym kolorze LC5P (Dusty Mauve Pearl Effect). Jet - W Niemczech występowała wersja specjalna "Jet", wypuszczona w 1991 roku i produkowana do 1992 (roku 1 419 sztuk). Wyposażona w silnik G60 wyróżniała się innym wnętrzem w 4 kolorach: czarny, niebieski, czerwony i fioletowy, były to ostatnie modele G60. Estoril - Na rynku włoskim i szwajcarskim można spotkać wersję "Estoril" wyposażoną w koła "Estoril". Exclusiv - Produkowana od 1992 do 1993 roku (1 338 sztuk) wersja na rynek niemiecki. Wersja ta wyróżniała się grillem w kolorze nadwozia, wychodziły w niej tylko 2.0 16V i VR6 w kolorze LC4U (Violet touch pearl effect). Posiadała w standardzie elektryczny szyberdach, centralny zamek, elektryczne sterowanie szyb oraz dodatkowe zegary (tylko w VR6). Powstało także kilka prototypów m.in. Corrado Cabrio, Corrado pickup i Corrado Magnum (kombi). Ostatni z nich został opracowany przez firmę konstrukcyjną PEGAM z Osnabrück i wykonany przez hamburską firmę „Projekty i Technika”. Ciekawostka jest że kombi miało mniejszy współczynnik oporu powietrza od coupe. Przestrzeń bagażowa po złożeniu kanapy powiększyła się do 490 L. Początkowo zamierzano wypuścić 100 egzemplarzy Magnum, projektu tego jednakże nie zrealizowano i finalnie powstały tylko 2 egzemplarze prototypowe. Dane techniczne: Corrado
Typy nadwozia: 3-drzwiowe coupe Wymiary: Długość: 4050 mm Szerokość: 1674 mm 1988-1992, 1689 mm 1992-1995 Wysokość: 1310 mm Roz.Osi: 2471 mm 1988-1992, 2469 mm 1992-1995 Masa własna: 1115-1274 kg Poj. zbiornika paliwa: 55 L 70 L Skrzynie biegów: 5-biegów manual 4-biegow automat Oznaczenia skrzyń biegów: O95/O96 Rodzaj napędu: przód Rozmiar opon: xxx Rozmiar felg: xxx TABELA ROZSTAWU ŚRUB |
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
